تا مگر بینم رخ جانانه‌ی خود غم مخور
بشنوی پاسخ ز حافظ گر که بگذاری پیام

زان زمان کو باز گردم خانه‌ی خود غم مخور
پیغام‌گیر سعدی:

فلک گر فرصتی دادی به دستم
پیغام‌گیر فردوسی:
نمی‌باشم امروز اندر سرای

که رسم ادب را بیارم به جای

به پیغامت ای دوست گویم جواب

چو فردا برآید بلند آفتاب
پیغام‌گیر خیام:
این چرخ فلک، عمر مرا داد به باد

ممنون تو‌ام که کرده‌ای از من یاد

رفتم سر کوچه، منزل کوزه فروش

آیم چو به خانه، پاسخت خواهم داد
پیغام‌گیر منوچهری:

از شرم، به رنگ باد باشد رویم

در خانه نباشم که سلامی گویم

بگذاری اگر پیام، پاسخ دهمت

زان پیش که همچو برف گردد رویم

پیغام‌گیر مولانا:

بهر سماع از خانه‌ام، رفتم برون، رقصان شوم

شوری برانگیزم به پا، خندان شوم، شادان شوم

برگو به من پیغام خود، هم نمره و هم نام خود

فردا تو را پاسخ دهم، جان تو را قربان شوم!
پیغام‌گیر باباطاهر:

تلیفون کرده ای جانم فدایت

الهی مو به قربون صدایت

چو از صحرا بیایم، نازنینم

فرستم پاسخی از دل برایت