اگر نفسش در آنچه برایش ناخوشایند است بر او فشار بیاورد، خواسته او را در آنچه باعث خوشحالى اوست به او نمى‏ دهد. سرور او در چیزى است که همیشگى و طولانى است، و نور چشمش در چیزى است که از بین نمى‏ رود

از علامات ظاهری هر کدام از مؤمنین این است که در آنان مى‏ بینى: قوّت در دین، عاقلانه فکر کردن هنگام نرمى، ایمان بهمراه یقین، حرص بر علم، فهم همراه فقه، علم همراه حلم، دلسوزى در خرج کردن، زیرکى همراه با مدارا، میانه روى در حالت استغناء، خشوع در عبادت، تحمّل در فقر، صبر در زمان شدّت، و رحم در آنچه برایش سختى‏ مى‏ کشند ، عطا در حق، مدارا در کسب، پاکى در حلال ، نشاط در هدایت، گناه دانستن و دورى از طمع، نیکى همراه با استقامت، و خوددارى هنگام شهوت.

و از علامات باطنى مؤمن‏: مدح و ثناى کسى که او را نمى‏ شناسد مؤمن را مغرور نمى‏ کند و بررسى اعمالش را رها نمى‏ کند. خود را در عمل مقصّر مى‏ بیند و اعمال صالح انجام مى‏ دهد. او کسى است که روز را به پایان مى‏ برد در حالى که همّتش شکر است و روز را شروع مى‏ کند در حالى که شغلش ذکر است. با حالت حذر شب را به صبح مى‏ رساند. با سرور صبح مى ‏کند، بر حذر از آنچه بر حذر داشته شده، و خوشحال بخاطر آنچه از فضل و رحمت به او رسیده است.

اگر نفسش در آنچه برایش ناخوشایند است بر او فشار بیاورد، خواسته او را در آنچه باعث خوشحالى اوست به او نمى‏ دهد. سرور او در چیزى است که همیشگى و طولانى است، و نور چشمش در چیزى است که از بین نمى‏ رود. رغبت او در آنست که باقى مى‏ ماند، و زهد او در آن چیزى است که فانى مى‏ گردد.